PRESS ASSOCIATION
کودک‌آزاری واژه‌ای نوین در ادبیات اجتماعی ایران است؛ واژه‌ای که می‌تواند از به دنیا آوردن فرزندی ناخواسته و فروش نوزادان به متکدیان آغاز و به بی‌محبتی و ضرب و شتم ختم شود.
با تعریف‌های امروزی می‌توان گفت که به احتمال زیاد بسیاری از ما کمابیش در کودکی یکی از انواع کودک‌آزاری را تجربه کرده‌ایم؛ از خانه تا خیابان و مدرسه. ولی آگاهی جامعه از مضرات آن، متولیان را بر این واداشت تا به مقابله با کودک‌آزاری بپردازند.
THINKSTOCK
با وجود دخالت و حمایت یونیسف، وزارت بهداشت، سازمان بهزیستی و انجمن حمایت از کودکان برای پیشگیری از کودک‌آزاری در ایران، هنوز عده ای بر این باورند که اگر خانواده‌ها آموزش مناسب نبینند، فقط موارد منجر به آسیب بدنی شدید مورد توجه قرار میگیرند و بسیاری موارد در سکوت، فراموش می‌شوند.
با اینکه آمار رسمی در مورد کودک‌آزاری در ایران وجود ندارد، اما بررسی‌های انجام شده نشان می‌دهند که در مقابل یک مورد کودک‌آزاری که فاش می‌شود، حداقل ۲۰ مورد دیگر پنهان می‌ماند.
در سال ۱۳۸۶ نماینده یونیسف در ایران با اشاره به مطالعات محدود صورت گرفته در ایران در مورد کودک‌آزاری و خشونت علیه کودکان، گزارش داد که طبق تحقیقات منطقه‌ای و محدودی که با کمک وزارت بهداشت در مورد کودک‌آزاری صورت گرفت ۳۱ درصد کودکان یک تا سه سال ، ۲۱ درصد کودکان ۶ تا ۱۰ سال و ۹ درصد کودکان ۱۲ تا ۱۸ سال مورد آزار و خشونت قرار میگیرند.
همچنین بیش از ۲۰ درصد کودکان ۶ تا ۱۱ ساله هنوز در مدارس تنبیه می‌شوند.
بر اساس تحقیقی دیگر که با همکاری وزارت بهداشت و یونیسف در باره کودک‌آزاری در ایران صورت گرفته است، حدود ۲۰ درصد از کودکان ۶ تا ۱۱ ساله و بیش از ۹ درصد نوجوانان ۱۲ تا ۱۸ سال، تنبیه بدنی می‌شوند.
ولی آمارهای کودک‌آزاری به وزارت بهداشت و یونیسف محدود نمی‌شود و مانند بسیاری معضلات اجتماعی دیگر چندین متولی دارد. بر اساس آمار سازمان بهزیستی ، ۶۶ درصد کودک آزاری‌ها را مردان انجام می‌دهند و دختران بیش از پسران در معرض کودک آزاری قرار میگیرند؛ البته برخی دیگر از آمارها کودک‌آزاری پسر بچه‌ها را شایع‌تر می‌دانند. همچنین ۲۵ درصد کودک‌آزاری‌ها در خانواده‌های طلاق اتفاق می‌افتند.
این در حالی است که آمارها نشان می‌دهند ۵۰ درصد والدین ایرانی معتقدند تنبیه برای کودک لازم است و ۴۰ درصد والدین نیز به تنبیه بدنی گرایش دارند.
پدرها در این میان با ۴۸.۵ درصد عامل اصلی تنبیه بدنی کودکانند و پس از آن مادران با ۲۳.۸ درصد. همچنین شایع‌ترین موارد کودک‌آزاری در ایران ضرب و شتم، شکستگی، شلاق و سوختگی بر اثر آتش ته سیگار است.
THINKSTOCK
آمارهای سال ۹۰ نشان می‌دهند میانگین کشوری کودک‌آزاری بیش از ۲۳ مورد در روز بوده است. بر این اساس ۴۹.۸ درصد کودک‌آزاری‌ها آزار جسمی، ۳۱.۳ درصد غفلت، ۱۲.۵ درصد آزار روانی و روحی و ۲.۷ درصد آزار جنسی است.
این در حالی است که حبیب‌الله مسعودی فرید، معاون امور اجتماعی سازمان بهزیستی در باره آمار کودک آزاری در سال ۹۴ می گوید: "از میان تماس‌های گرفته شده با اورژانس اجتماعی تنها ۵. ۸ درصد آن مربوط به مشکل کودک آزاری است که نسبت به سال‌‌های قبل تفاوتی ندارد."
هر چند هیچ آمار رسمی از موارد کودک آزاری در ایران وجود ندارد که بتوان به آن استناد کرد ولی اگر این آمار در دسترس هم باشد بیشتر مربوط به مواردی خواهد بود که منجر به آسیب‌های جسمانی شده‌اند و به احتمال زیاد آسیب‌های روانی کودکان امروز و کودکان دیروز را شامل نخواهد شد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر